Kroatië,
een duikvakantie

De zomer van 1999 stond in het teken van een auto/duikvakantie naar Kroatië en Hongarije. We gingen naar Kroatië om te duiken en in Hongarije waren we voor de bruiloft van Janos en Stefanie. Zo hadden we het aangename met het aangename verenigd. Via informatie van de Duikvaker hadden we een camping met duikbasis in Kroatië gevonden, en zo werd Selce aan de Adriatische zee en duikcentrum Mihuric de duikbestemming van 1999.

Om er te komen moesten we eerst ruim 1300 km overbruggen tussen Deventer en de Adriatische zee ter hoogte van het eiland Krk. En zo werd gedurende de reis  een rode Nissan achtervolgd door een blauwe Ford Escort. De achtervolging ging door Duitsland, Oostenrijk en Slowakije tot in Kroatië toe. Voorop reden Peter, Ingrid en "Cross Country Nicole" en " Dropv(r)eter Gait" met Charlotte op de hielen. We hadden besloten om 's nacht te gaan rijden en dat is wel goed bevallen. De reis ging voorspoedig en de volgende middag waren we op de plek van bestemming. Enigszins vermoeid konden we niet helemaal helder beoordelen of we deze camping wel zo leuk zouden vinden. We kregen een tip van een aardige Hollander en dat was, dat we beter de tent bovenaan de camping konden zetten, i.v.m een rumoer. Een goede nachtrust was zeker nodig en dan zouden we de volgende ochtend wel verder kijken. Eerst de tenten opzetten, maar zou dat wel gaan lukken met deze rotsbodem ! Gelukkig had Gerrit de auto niet helemaal opgeruimd, want  het een zakje met r.v.s haringen van  5 mm doorsnede hadden we keihard nodig !

D.C. Mihuric

De volgende ochtend is alles beter, zeker na een vers ontbijtje met koffie. We waren gekomen om te duiken, dus op naar Duikcentrum Mihuric. Het duikcentrum is vrolijk aangekleed met een enorme muurschildering. Gedurende de vakantie konden we daar onze duikspullen laten staan en de flessen vullen. Het was mogelijk om vanaf de kant te duiken, maar we konden ook bootduiken gaan maken. Op nog geen 25 meter van de duikbasis lag de zee en via een mooi geplaveid "strand" konden het water ingaan. De duikplanning was erg makkelijk, gewoon duiken en de rest komt aan het eind van de vakantie wel. En zo zetten we onze eerst vinslagen in de Adriatische zee. We doken via een rotsachtige bodem naar ongeveer 8 meter diepte. Kleine lipvis, anemonen en octopus bepalen voor een groot deel het onderwaterleven in een rotsachtig onderwaterlandschap. Na de 8 meter wordt het dieper, kouder en kaler. In de zandige bodem leven wel veel kokerwormen en zeeanemonen. De restanten van een vissersbootje en een oud begroeid anker, geven op een meter of 20 enigszins afwisseling. Langzaam duiken we terug naar de kant. Het is een verademing om weer op 8 meter te zijn en een beetje te kunnen opwarmen, de rest doen we onder de warme douche op de duikbasis. 
Naast kantduiken is het mogelijk om bootduiken te maken. Met een klein vissersbootje, waar ongeveer een man of  tien op kunnen, wordt je naar de duikstek gebracht. De meeste duikstekken liggen op zo'n 25 minuten varen over een rustige zee. De eerste duik die we hebben gemaakt is bij Punta Silo, gelegen bij de vuurtoren op het eiland Krk. Bij deze duikstek duik je langs een wand. De temperatuur is er al niet veel anders, koud, maar toch kan je er lekker duiken. In de wand zitten in de holen en gaten veel dieren. Anemonen en kleine naaktslakjes zie je regelmatig, ook nu weer zien we octopus. Na een duik van 50 minuten hebben we het wel gezien en klimmen we weer aan boord.

Zon, zee en…..

We leven als luizen, we slapen, eten, drinken en duiken. Een ritme waar je al gauw aan went, maar is zeer aangenaam. Na het ontbijt van vers brood met Hollandse hagelslag vertrekken we naar de duikbasis en zoeken daar een plaatsje in de schaduw. Zoveel schaduwplekjes zijn er niet, dus moeten we snel zijn. Met grote bewondering kijken we hoe de biefstukjes en speklapjes in combinatie met zonnebrandolie, gaar worden in de hete zon. Nee, wij rusten op ons lauweren uit de zon. Duiken wordt afgewisseld met zwemmen, Berlinerbollen, een biertje,  een ijsje, slapen en duiken. Nog meer Nederlanders zorgden voor een aardige conversatie en speelplezier voor Nicole. Vol weemoed denk ik daar aan terug…(zucht). 
Ondertussen worden plannen gemaakt voor het avondeten. De BBQ begint langzamerhand een standaard uitrustingsstuk te worden. We besloten vele malen na het duiken naar het stadje Selce te lopen en inkopen te doen. Wat een geluk, wat een wijsheid. Hier in Selce zit een slager, en één die Nederlands spreekt. En spoedig rollen de karbonaadjes, worstjes en heerlijkheden over de toonbank.  Op het marktje kopen we wat groenten en broodjes. Natuurlijk mag daarbij een wijntje en een biertje niet ontbreken. Gelukkig is Nicole ook mee, i.p.v babyspullen mogen de biertjes en de wijn bij haar in de buggy. 's Avonds gaan we terug naar Selce voor het toetje. Ruim 25 smaken aan ijs. Om alles smaken te proberen, hebben we uitgerekend, moeten we iedere dag een ijsje kopen met drie bolletjes. We gaan de weddenschap aan. In Selce is het een drukte van belang. Veel mensen en souvenirkraampjes. Een gezellige drukte, ook op het water.

United in Selce

Halverwege de week voegden Dick en Brigitte bij ons de camping.  Zij hadden inmiddels al een week doorgebracht in Istrië. We zetten dus de vakantie voort met 7 personen in plaats van 5. Natuurlijk moesten we dat vieren en besloten uit eten te gaan. Op advies van de slager gingen we naar Riva. En daar kan je lekker eten….We zijn er nog vaker geweest na deze avond. Een visje en een wijntje maakt de dag compleet.

Ondertussen duiken we voort. Het kantduiken is niet bijzonder spectaculair, maar je kan er wel heel relaxed duiken. Er is opvallen veel octopus te zien. Maar je moet wel goed kijken in kieren en in holen, en soms zwemt er een octopus vrij rond. 
We hebben nog twee bootduiken gemaakt. Een van de duiken was een wrakduik op de Peltastis . De Peltastis was een Grieks vrachtschip die in 1968 is gezonken bij het eiland Krk. De boot is 60 meter lang. Het diepste punt, de schroef, ligt op 33 meter. Via de mast daal je af naar beneden. Terwijl je naar beneden gaat zie je grote scholen vis, een soort van haring. We hebben geluk, want het zicht is goed. We duiken als eerst langs de zijkant van de boot naar de schroef. Vervolgens duiken we terug naar de brug en duiken er doorheen. Ondanks dat dit wrak er al een geruime tijd ligt is er weinig begroeiing en leven. Na 45 minuten stijgen we weer op via de mast.
De laatste bootduik die we hebben gemaakt was op een nieuwe duikstek, Jastog Kamenjak, deze duikstek dankt zijn naam aan de langoesten die daar zijn te zien. Deze duikstek is een diepe duik. Op 25 meter onder water begint pas de top van de rots. Via een lijn dalen we af naar beneden. Het is ook daar koud. We duiken om de rots en zien inderdaad een langoeste. Daarnaast is er een variëteit aan andere organismen.

Cyclovaantjes van Plitvice

Voordat we naar Kroatië gingen hadden we al besloten om naar  Plitvice te gaan. Plitvice is een gebied waar een groot aantal meren via watervallen met elkaar zijn verbonden. Het gebied staat onder beheer van Unesco.
Al vroeg in de ochtend zijn we met ons allen vertrokken. Een rit van ruim twee uur langs de kust en door het binnenland. We rijden door een voormalig oorlogsgebied,  De gevolgen van de oorlog zijn nog te zien, huizen met kogelgaten, verlaten dorpjes en verwoeste huizen.  
Bij Plitvice aangekomen besluiten we een wandeltocht van 5 uur te maken. Met een treintje worden we naar boven gebracht. Via allerlei paadjes en bruggetjes dalen we af naar beneden en lopen langs meren en watervallen. Een schitterend natuurgebied dat rijk is aan fotogenieke plaatjes. Langs de paadjes groeien allerlei soorten bloemen en planten, en volgens Brigitte groeien er ook cyclovaantjes?????. Nicole moedigt ons aan als we voor de zoveelste maal haar met buggy en al Plitvice door slepen, want ook de aller kleinsten moeten dit natuurwonder zien. Met de boot steken we een van de grotere meren over op weg naar de grootste waterval van dit gebied, ruim 80 meter hoog. Het laatste stuk van de tocht bezorgt ons natte voeten, maar dat hebben we er graag voor over.
Inmiddels loopt de vakantie in Selce ten einde. Ons laatste avondmaal krijgen we bij de duikbasis. Voor een grote groep Nederlanders is er een BBQ georganiseerd. Overheerlijke knoflookworsten en visjes liggen te wachten tot ze verorberd mogen worden. Dit hebben ze eerder gedaan want alles is goed voor elkaar. We genieten nog even van de gastvrijheid van Duikcentrum Mihuric, want morgen is het vroeg dag.

Hongarije

Zes uur, tent afbreken, 400 km rijden, wegopbreking, Hongaarsambtenarij, wegopbreking, potholes op de A1, verstrengelde hitte van het Balatonmeer, maar dan toch eindelijk een frisse duik in het Velence meer, of niet??? Pas laat in de middag waren we op de camping aan het Velencemeer. We moesten snel de tent op zetten want om 20.00 uur zouden de muggen komen en dan was het maar beter klaar te zijn, want deze muggen prikken je lek.  We stonden op een volle camping met allemaal Nederlanders. De ene helft ervan waren zo ongeveer voor de bruiloft van Janos en Stefanie gekomen. De andere helft stond hier omdat het zo goedkoop is. Wij hebben ons maar bij die "ene helft" ingedeeld.  We brachten de dag door met het maken van het kado voor Janos en Stefanie. Hoe origineel, hadden we een complete duikset (met enkele flappen) gemaakt. Al uitgedacht in Nederland, hebben we dit hier uiteindelijk in elkaar gezet. Er was van alles meegenomen, plakband, dropveters, spenen, aluminiumfolie, en de handigheid van Peter. Alleen de dropveters, nodig om een duiknetje voor de fles te maken, konden niet tegen het klimaat. De volgende ochtend lagen deze als kleine zwarte dropjes om de duikset. Het werd een gezellig onder onsje toen ook Joop en Riet zich bij ons voegden.
Op zaterdag  was dan de bruiloft. Het was een bijzondere dag met heel veel gewoonten en gebruiken. Ze zijn in de kerk getrouwd. Maar alvorens daar te komen zijn we met alle gasten, onder begeleiding van muziek, daar naar toe gelopen. Een mooie dienst in een mooie kerk. Een maal terug in de feestzaal, deze was heel mooi versiert met ballonnen in de kleuren van de Hongaarse vlag en de Nederlandse vlag, storten we ons op het vocht, veel vocht.  De hele avond was er muziek van een goede band afgewisseld met echte Hongaarse muziek. In tegenstelling tot Nederlandse gebruiken was er veel eten, en dat allemaal voor 180 man. De gewoonten en gebruiken gingen die avond gewoon door. Stefanie had voor ons al een tipje van de sluier opgelicht. Om twaalf uur als zij weggegeven zou worden dan zou ze met iedereen gaan dansen, in een Volendams kostuum met klompen. Janos was gekleed in Hongaars kostuum kompleet met hobbelpaard. Daarna kwam de beloofde zuurkool.
Na het feest hebben we afscheid genomen en zijn naar de Oostenrijkse grens gereden. Daar hebben we nog een paar dagen doorgebracht en genoten van de Oostenrijkse gastvrijheid.

Charlotte van lemel
Juli 1999