Duikreisje naar Hurghada

Als je oud bent, heb je een heleboel tijd en kan je de dag, week en maand indelen naar eigen goeddunken. Dat heeft zo zijn voordelen, maar het heeft ook nadelen, zeker als je wilt gaan duiken want alle duikelaars schijnen te moeten werken en hebben dus geen tijd om een weekje mee te gaan. Dat is jammer, maar daarom niet getreurd, dan gaan we wel alleen en zien wel wat we tegen komen onderweg.

Na wat wikken en wegen heb ik voor Hurghada gekozen, ten eerste omdat ik niet te ver weg wilde en ten tweede omdat ik nog nooit eerder alleen op duikvakantie was gegaan. Eigen Wijze Duikreizen in Almelo had een leuke aanbieding dus gingen we op 9 december, met Transavia richting Egypte, maar pas nadat we eerst alle blaren in de tuin hadden opgeruimd. Volgens mij heeft Transavia de stoelen toch nog weer wat dichter bij elkaar weten te schuiven, maar gelukkig krijg je er ook niet veel te eten, dus kom je uiteindelijk toch nog net niet klem te zitten. Het hotel was dicht bij de luchthaven dus waren we snel ter plaatse.

Duiken

De volgende morgen opgewekt naar de duikbasis en met de” Laurence of Arabia” naar de eerste duikstek, Gota Abu Kamada.   Het ging niet echt lekker en ik kwam na ruim een half uur erg vermoeid boven en heb die dag verder niet meer  gedoken. Moraal van dit gedeelte van het verhaal: laat de blaren in de tuin maar liggen tot je weer terug bent!  Na een heerlijke nachtrust was de tweede dag geweldig, twee fijne ontspannen duiken, de eerste op Shaab Sabina en de tweede op Al Arouk Giftun.  Het zicht, de watertemperatuur, het koraal en de kleurrijke vissen, het is allemaal bijna net zo mooi als Bussloo!! Als DiveMaster hadden we Monika aan boord, een prachtige schone blonde dame van zo’n jaar of 25, misschien 26, meer zeker niet en waar kwam die dan wel vandaan ???……jawel, uit Budapest. Als je dat ziet vraag je je af wat sommige Hongaren hier komen zoeken….!  Maar ja m’n moeder zei het al: “Wat je ver haalt is lekker.”  Op dag 3 zijn we gaan wrak-duiken en de bus en het wrakje in Bussloo niet meerekenend, was dat voor mij weer iets heel nieuws.

Nostalgie

Eerst een duik op het wrak van het Zeil-Stoomschip Carnatic, een P&O vrachtpassagiersschip.  Ze is te water gelaten op 8 december 1862, is 89 meter lang en werd voortgestuwd door een stoommachine van 2100 pk die het schip een snelheid gaven van 12 knopen. De zeilen werden gebruikt in geval van machineschade en in geval dat er geen kolen te koop waren in de havens die het schip aandeed. Op 14 september 1869, liep ze te pletter op de rotsen van Abu Nuhas in de Rode zee.  De lading en de passagiers die ze aan boord had waren met de Venetian van Liverpool naar Port Said gebracht en vandaar per kameel naar Suez getransporteerd, waar ze geladen zijn aan boord van de Carnatic.  Dit moest toen nog zo omslachtig, omdat het Suezkanaal nog niet geopend was. De opening van het Suezkanaal was pas rond eind september in 1869. Dus 14 dagen nadat de Carnatic uit Suez vertrokken was.

Voor mij was het extra interessant om dit wrak te bekijken, want 2100 p.k. is precies het vermogen dat in de tweede wereldoorlog in de Liberty schepen werd gebouwd en daar heb ik nog op gevaren.  De schroef zit er nog steeds aan en heeft een diameter van tegen de 4 meter dus dat moet voor die tijd enorm geweest zijn.  Van de verdere machine installatie heb ik niets meer terug kunnen vinden, wat mij verwonderd, want dat zijn de meest zware delen van het schip en die neem je echt niet zomaar even mee.  's Middags hebben we  gedoken op de Giannis D, en Grieks vrachtschip van recentere datum, die, geladen met hout op weg was van Reijeka naar Yemen en ook in volle vaart op de rotsen van Abu Nuhas liep en dat was op 19^e april 1983. Dat was ook een heel interessante duik, maar de Carnatic heeft toch meer indruk op me gemaakt.

Honderd maal

En toen heb ik op 13 december m’n 100^ste duik gemaakt en niemand van de bekenden was aanwezig om te trakteren. Had ik tot dan gedoken met Mike Demartin, een Zwitser, nu was ik met Colin Garney, een Engelsman met een videocamera, dus dat waren ook rustige duiken.  Tijdens de ochtend duik zagen we een vrij grote inktvis die zich langzaam tegen het koraal op bewoog en dat ging met een hoop “armen en benen” die allemaal volkomen willekeurig (volgens mij dan) bewogen. Ik heb daar met interesse en bewondering naar gekeken.  's Middags hebben we nog prachtige scholen anemoonvissen gezien en ook een grote school geel gestippelde diklipvissen. Het was allemaal weer heel erg mooi.

Daarna nog duik 102 en 103 en toen zat het er helaas weer op. Nog een dagje rust gehouden aan het strand, koffertje gepakt en ons weer overgegeven aan Transavia, die ons, ook nu weer met vertraging, om 's nachts 3 uur op Schiphol afzette. Ik dacht dat er na 23.00 uur, van Netelebos, niet meer op Schiphol geland mocht worden, of was dat weer een gedoogvlucht?  M’n koffer verscheen vrij snel op de bagageband. Maar m’n tas, met al m’n duikspullen was er helaas niet bij.  Gelukkig werd die nog dezelfde dag gevonden en thuisbezorgd.  En zo was de week weer voorbij.  Duikreizen maken met een groepje vrienden is zeker leuker, maar als het niet anders kan,…….nou dan is dit ook best wel leuk hoor.  Ik heb leuke mensen ontmoet op de boot en in het hotel en het was allemaal best gezellig.  In het hotel in Hurghada liep ik nog een Wierdens echtpaar tegen het lijf en die hadden de auto staan op Schiphol, dus daar kon ik fijn mee naar huis liften. 

  Joop Groenewegen